verhaaltjes uit Brazilië!

Met heel veel vragenlijsten en aantekeningen om me heen zit ik op bed en neem ik toch maar een pauze van mijn statistische analyses om mijn nieuwe verhalen met jullie te delen. Eerst wil ik jullie even een beeld geven van Brazilië voor zover ik dat nu snap..

Brazilië is een land dat ongeveer even groot is als Europa. Het zuiden van Brazilië is totaal verschillend van het noorden. Daarom is het onmogelijk om een beeld te geven van ‘het leven in Brazilië’. In het zuiden werken ze veel en is de bevolking relatief rijk, terwijl in het noorden er veel armoe heerst. Ik zit in het zuiden, dus heb het getroffen met de voorzieningen en omgeving zoals de veiligheid. Je kan je misschien wel voorstellen dat het onmogelijk is om dit hele land door 1 president te laten besturen. Toch gebeurd dit, en moet 1 president dit grote land tevreden proberen te houden. Omdat het merendeel van de bevolking in het noorden woont arm is en andere belangen heeft dan het zuiden ‘kiest’ het noorden de president en zo blijft het verschil groot. De armen ( het noorden) betalen weinig belasting, ontvangen vaak ‘bolsa familia’ (soort uitkering) en hoeven niet te werken terwijl de zuiderlingen lange dagen maken en 40% aan de regering betaling als TAX ( dat o.a. gebruikt wordt voor de bolsa familia).

Ook heb ik rondgevraagd hoe het hier zit met onderwijssystemen en, mede door dit probleem, is het voor de gemiddelde burger niet mogelijk om prive-scholing te betalen en worden kinderen naar publieke scholen gestuurd. Simpel gezegd het onderwijs op publieke scholen slecht waardoor ze geen kans maken om op publieke universiteiten aangenomen te worden. De private universiteit wordt gefinancierd door de overheid maar je moet aan een bepaald niveau voldoen wil je toegelaten worden. Omdat leerlingen van de publieke scholen geen goede scholing hebben gehad worden zij (bijna) nooit aangenomen en kunnen zij alleen nog maar gebruik maken van private universiteiten.. die erg duur zijn. Complex en onlogisch.. En mijn gedachtespinsels vlogen al meteen alle kanten op.. Wat moet er gebeuren om dit probleem aan te pakken.. Hoger salaris voor leraren en strengere opleiding hiervoor? Suggesties zijn meer dan welkom! ;)
Dit ter zijde en terug naar mijn leven hier! Ik heb de situatie over de school twee weken geleden voorgelegd aan Marco en Elisana omdat ik dacht dat zij mij misschien verder konden helpen omdat zij hier veel mensen kennen en Alessandra niet veel initiatief liet zien. En ja! Marco bracht me die dag daarna meteen naar een school in Gaspar waar ik direct te werk kon. Op deze nieuwe school zijn er een aantal leraren die Engels spreken krijgen de kinderen daadwerkelijk lessen èn mag ik mijn interventie toepassen. Helemaal top dus! Aangezien ik van Alessandra weinig hoorde besloot ik zelf een nieuw plan te maken en dat toe te passen. Ik moest namelijk snel met mijn base-line meting beginnen en voelde me vrij nutteloos op Lar Betania dus wou dat er iets ging veranderen. Op maandag en woensdag is er een sportleraar op Lar Betania die de hele dag sportlessen geeft aan verschillende klassen. Ik dacht dat ik hem wellicht kon helpen op die dagen. En op dinsdag en donderdag kon ik werken op de nieuwe school ( Dolores Kraus) en mijn interventie toepassen en lessen geven. AIESEC heeft mij in het begin verteld dat er iemand op het project aanwezig zou zijn die Engels en Portugees kon spreken, en dat ik lessen kon geven. Dit is dus helaas niet het geval. Ik heb alles overlegd met Alessandra en die begrijpt mijn situatie ook maar in principe mag zij niet toestaan dat ik ook op een andere school werk. Complex allemaal maar uiteindelijk accepteerde ze het omdat ik anders in de knoei kom met mijn onderzoek.

Heb ontzettend veel en leuke mensen leren kennen hier. Brazilianen houden van mensen en hier heerst zeker het motte: Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Fijn, want ik voel me altijd en overal welkom. Heb het gevoel dat wij als Nederlanders dingen soms complexer maken dan dat ze hoeven zijn.. Tuurlijk eet je mee, je bent hier nou toch! Ook makkelijk hier, iedereen hier geeft iedereen 1 kus op de wand als begroeting. Niet 2 of 3, nee gewoon 1. Ook docenten en leerlingen. Geen lastig gedoe wie zeg je wel en wie zeg je geen gedag! In het weekend ben ik naar de familie van Marco geweest. Zij wonen aan het strand op Benairio Comboriu. Wauw, super mooie omgeving en Elisanna en ik hebben in 2 dagen tijd 9 uur gewandeld langs het strand.
Op maandagavond speel ik samen met Maria-Eduarda (doedé) volley met een groep meiden, super! Na werk als ik terug naar huis loop van de bus stop ik vaak even bij FISK ( de Engelse school van Elisanna) om een babbeltje te maken of om te kijken of ik iets kan doen. Oh waar ik ook achter ben gekomen is dat Marco hier soort van beroemd is.. in ieder geval in deze stad. Hij staat op een heel groot reclamebord en is al 2 keer op TV geweest.. presenteert danswedstrijden en reist in het weekend veel verschillende steden af om jury te zijn bij danswedstrijden. Afgelopen week was er een groot dansoptreden in Gaspar waar hij presenteerde en ik kwam kijken. Toen hij me naar voren riep was ik even bang dat hij vroeg of ik even wat Nederlandse Cultuur kon dansen.. gelukkig wou hij alleen maar weten wat ik van de danscultuur in Brazilië vond.. Helemaal geweldig, zo vet om zoveel soorten dansen bij elkaar te zien. Misschien maar eens wat meer over informeren als ik terug ben in Nederland.. want dit gaat wel kriebelen zo!
Feestjes! Hebben ze hier zo goed geregeld! En is een soort campingplaats in iedere stad waar zalen en buitenplaatsen zijn met zwembaden, bbq’s etc etc die je kan huren. Er komt een kok, je koopt wat drinken in, nodigt wat mensen uit en je hebt een geweldig feest! Misschien iets voor Nederland i.p.v. te weinig stoelen, geluidsoverlast en grote schoonmaak de day after?

Poh schatjes, hele ervaring op zich om dit helemaal ‘alleen’ te beleven allemaal. Wil niet alleen reizen naar andere steden omdat dat waarschijnlijk te gevaarlijk is ( en minder leuk!), maar ben daardoor wel afhankelijk wat andere willen en kunnen in de weekenden. Mis velen van jullie ook veel, ook omdat ik van enkele van jullie belangrijke periodes mis waar ik graag bij zou willen zijn en dat vind ik jammer. Voor diegenen... Ik neem jullie overal mee naartoe hier. De tijd is zo relatief en een vaag begrip voor me hier. Maar het is hier fantastisch en geniet volop.
Van t weekend weer naar het strand en mijn drie nieuwste meest kleurrijkste bikini’s (3!!) ooit uitproberen!
Ps. Alle tips hoe ik mijn gevechten met muggen kan overwinnen of hoe ik zorg dat de muggenbulten niet meer jeuken, zijn meer dan welkom!

Kus!